Pekinczyk Królewski- te psy postrzegane są przez wielu ludzi za rasę posiadającą wspólne korzenie z odmianami shih tzu czy też mopsem a także długowłosym chihuahuą. Pzreprowadzono wiele badań oraz testów i uznano ów psy za jedną z najstarszych ras. Początek tej rasie miałyby ofiarować wilki azjatyckie.

Swój początek oraz rodowód pekińczyka w dość znacznym stopniu nierozerwalnie powiązany jest z cesarskim pałacem władców chińskich. W związku z faktem, iż była to rasa uznana i hodowana, jako rasa psa cesarskiego, pies ten nazywany także bywał pekińskim psem pałacowym. Głównym miejscem występowania ów psów przez ciąg lat były tereny Zakazanego Miasta. Jeśliby ktokolwiek spróbował wywieźć jakiś okaz tego psa poza granice miasta musiał liczyć sie z ogromną karą za ten wyczyn. Występek tego rodzaju traktowany był jako pewnego rodzaju świętokradztwo, za które grozić mogłą także kara śmierci.

Rozprzestrzenienie się tej rasy psów na teren Europy nastąpiło na skutek zdobycia Pałacu Letniego w 1860 roku. W celu uniemożliwienia wywiezienia małego „strażnika Buddy” do odległych krajów, strażnikom pilnującym miasta nakazano wymordowanie wszystkich pekińczyków znajdujących się na terenie Zakazanego Miasta. Żołnierzom udało się ocalić od mordu zaledwie kilka sztuk, od których to zaczęto odtwarzanie pekińskiego psa pałacowego nazywanego tak popularnie pekińczykiem.Najczęstszymi schorzeniami dotykająccymi tę rasę psa to choroby oczu. Należeć do nich będzie między innymi owrzodzenie rogówki oka a także możliwość wypadania gałki ocznej.Dość często mogą pojawić się także problemy związane z wodogłowiem oraz wadami rozwojowymi serca. Niekiedy w związku z możliwością wystąpienia rozszczepu podniebienia pojawiają się także trudności z oddychaniem psa, które czasem mogą być dosyć znacznymi trudnościami wymagającymi interwencji chirurgicznej. Z rzadka występują także u niektórych przedstawicieli pośród psów tej rasy kamienie moczowe. Niekiedy także niezbędną okazuje się pomoc chirurgiczna podczas porodu szczeniąt. Pekińczyk to rasa psa, którą należy chronić przed zbyt nadmiernie oddziaływującymi promieniami słonecznymi, skrócony znacznie nos w poważnym stopniu utrudnia mu oddychanie a co za tym idzie może przysporzyć problemów związanych z regulacja cieplną psa. Mimo małego wzrostu własnego są to jedne z odważniejszych i niewątpliwie bardziej honorowych psów. Świadczyć o tym może fakt, iż pekińczyk potrafi rzucić się wręcz na dużo większego od niego psa, jeśli stwierdzi, że ten w jakiś sposób śmiał mu ubliżyć lub odnieść się z lekceważącym zachowaniem względem jego małej postaci. Pekińczyk jest bez wątpienia psem, który swego zaufania nie okaże pierwszej napotkanej osobie, jest to odmiana psa wymagająca nieco czasu by przekonać się bardziej do bliższych relacji z człowiekiem. Jednak raz ofiarowana przyjaźń pekińczyka jest długotrwałą do końca jego dnia. Pekińczyki są jednymi z bardziej wrażliwych psów, znane są przypadki zapadnięcia psa tej rasy na osobliwą odmianę choroby sierocej. Czując się nieco odepchnięty i zraniony wskutek pojawienia się innego stworzenia w domu staje się apatyczny a nawet potrafi swe niezadowolenie okazać w postaci nieprzyjmowania pokarmu. Jego zachowanie potrafi czasami przyjąć formę zachowanie czystego arystokraty, stając się nieco krnąbrnym i egocentrycznym psem. Ale dla mnie jest to najwspanialsza rasa na ziemi. I myślę że nie tylko dla mnie. Polecam tą rasę dla każdego romantyka i sercowej kobiety.